สำนึกวันเกิด-สำนึกวันแม่

สิงหาคม เดือนแห่งวันแม่แห่งชาติของคนไทยทุกๆ คนกำลังจะมาถึงอีกครั้ง ก็พอดีได้ไปอ่านพบกลอนดีๆ ที่มีคนแต่งเอาไว้ บรรยายถึงความเจ็บปวดของแม่ในวันที่คลอดลูก (วันเกิดของลูก) ซึ่งในสมัยก่อนยังใช้หมอตำแยในการทำคลอดอยู่ เพราะเทคโนโลยี่ทางการแพทย์ไม่ทันสมัยเช่นในปัจจุบัน ความเป็น-ความตาย ของแม่ ณ เวลานั้นจึงใกล้เคียงกันมาก แต่ลูกที่รอดออกมานั้น กลับฉลองวันเกิดของตนเองอย่างสนุกสนานกับเพื่อนๆ โดยที่ไม่ได้คิดถึงความเจ็บปวดของแม่ในวันที่ตัวเองเกิดเลย เป็นกลอนที่อ่านแล้วให้ปลุกจิตสำนึกความกตัญญูได้ดีมากๆ ทีเดียว เลยต้องขออนุญาตคนที่แต่ง นำมาเผยแพร่ให้คนอื่นๆ ได้อ่านบ้าง หลายคนอาจจะเคยอ่านมาแล้ว แต่ว่าอีกหลายคนก็คงจะยังไม่เคยอ่าน หวังเป็นอย่างยิ่งว่าจะสามารถช่วยส่งเสริมให้ลูกทุกๆ คนรักแม่มากขึ้น ไม่มากก็น้อย

‘     งานวันเกิด ยิ่งใหญ่ ใครคนนั้น

ฉลองกัน ในหมู่ ผู้ลุ่มหลง

หลงลาภยศ สรรเสริญ เพลินทะนง

วันเกิดส่ง ชีพสั้น เร่งวันตาย

‘     อีกมุมหนึ่ง ซึ่งเหงา น่าเศร้าแท้

หญิงแก่แก่ นั่งหงอย และคอยหาย

โอ้วันนั้น เป็นวัน อันตราย

แม่คลอดสาย โลหิต แทบปลิดชนน์

‘     วันเกิดลูก เกือบคล้าย วันตายแม่

เจ็บท้องแท้ เท่าไหร่ มิได้บ่น

กว่าอุ้มท้อง กว่าจะคลอด รอดเป็นคน

เติบโตจน บัดนี้ นี่เพราะใคร

‘     แม่เจ็บเจียน ขาดใจ ในวันนั้น

กลับเป็นวัน ลูกฉลอง กันผ่องใส

ได้ชีวิต แล้วก็หลง ระเริงใจ

ลืมผู้ให้ ชีวิต อนิจจา

‘     ไฉนจึง เรียกกัน ว่าวันเกิด

วันผู้ให้ กำเนิด จะถูกกว่า

คำอวยพร ที่เขียน ควรเปลี่ยนมา

ให้มารดา คุณเป็นสุข จึงถูกแท้

‘     เลิกจัดงาน วันเกิด กันเถิดหนา

แล้วหันมา คุกเข่า กราบเท้าแม่

ระลึกถึง พระคุณ อันเที่ยงแท้

อย่ามัวแต่ จัดงาน ประจานตัว